Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal pireler berber iken, ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken ormanın birinde yaşayan bir geyik varmış. Bu geyiğin upuzun boynuzları, sürmeli gibi gözleri varmış adı da Ren miş. Ren de diğer hayvanlar gibi ormanın kralı aslandan çok korkuyormuş. Onunla karşılaşmamak için temkinli yürüyor genellikle yalnız gezmiyormuş.
Günlerden bir gün Ren evinden dışarı çıkmak istemiş, en yakın arkadaşı ceylana haber vermiş ama ceylanın işi varmış o yüzden arkadaşı ile dışarı çıkmamış. Geyik cesaretini toplamış ve tek başına dışarı çıkmış. Yürümüş, ağaçlarda ki meyvelerden yemiş, nehrin kenarında su içmiş en sonunda yorulmuş ve bir ağacın altında dinlenmeye başlamış. O sırada çalıların arasından bir çıtırtı duymuş, “Kim var orada?” diye seslenmiş ama bir cevap alamamış. Ayağa kalkmış tam kaçacakken aslan çalıların arasından çıkmış “Benim” demiş. Ren korkudan titremeye başlamış. “Korkma, sana zarar vermeyeceğim” demiş. Ren “Nasıl korkmam, sen çok güçlü ve çeviksin beni bir hamlede yakalayabilirsin” demiş. Aslan Ren’in bu kadar korkmasına üzülmüş. Çünkü o kendi ormanında yaşayan hiç bir hayvana daha önce zarar vermemiş. “Ben kimseye zarar vermedim ki benden bu kadar korkmanın nedeni ney?” diye sormuş. “Ben sana göre daha zayıfım hem sen bu ormanın kralısın. İstediğin herkese zarar verebilirsin” demiş. Aslan “Bak Ren, sana zarar veren olursa sen zarar verirsin. Her şey den önce konuşarak anlaşmalısın. Kavga etmek, saldırmak doğru bir davranış değil. Bende bu ormanın kralı olduğuma göre bunu her hayvana anlatmalıyım. Aynı ormanda yaşayan hiç bir hayvan birbirine zarar vermez. Eğer bir hayvan başka bir hayvana zarar verirse onu benim cezalandırmam lazım” demiş. Ren, aslanın bu kadar düşünceli olduğunu bilmiyormuş. O aslanların tehlikeli olduğunu duyduğu için, bilmeden görmeden ön yargı ile yaklaşmış bu yüzden düşüncesi için çok pişman olmuş. “Özür dilerim, seni tanımadan ön yargı ile yaklaştım.” demiş. Aslan gülümsemiş “Artık tanıyorsun ve arkadaşlarına bunu anlatabilirsin” demiş.
Ren aslan ile vedalaşıp evine gitmiş yolda gördüğü her hayvana yaşadığını anlatmış. Bütün hayvanlar çok şaşırmış. O günden sonra kimse aslandan korkmamış ve onunla da arkadaş olmuş. Böylelikle ön yargının ne kadar yanlış olduğu bütün orman anlamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.