Mert, arkadaşı Hakan’ın Ali ile tartıştığını gördü ve çok üzüldü. Çünkü konu çok basit bir konuydu ama birbirlerini kırıyorlardı. Ancak annesi ona sürekli “Kavga etmek kötü bir şey, bir konu hakkında tartış ama mümkünse kimsenin kalbini kırma” diyordu. Oysa, Hakan ve Ali birbirlerini kırmış ve küsmüşlerdi.
Mert şimdi çok sevdiği iki arkadaşının arasında kalmıştı ve bu çok sıkıntılı bir durumdu. Birlikte top oynamak, bisiklete binmek, sohbet etmek istiyordu ama ikisi de bir araya gelmek istemiyordu. Mert bu durumun çok uzadığını düşündü ve ne yapabilirim diye düşünmeye başladı. Aklına bir fikir gelmişti ama arkadaşlarının da yardımına ihtiyacı vardı. Hemen harekete geçti. Arkadaşları ikiye ayrıldı bir kısmı Hakan’ın yanına diğerleri de Ali’nin yanına gitti. İkisine de diğer arkadaşının çok üzgün olduğunu ve her zaman buluştukları parkta tek başına üzgün bir şekilde oturduğunu söylediler. İkisi de birbiri için kaygılandı ve hiç düşünmeden hemen arkadaşının yanına gitmek için koştu. Mert zaten parkta onların gelmesini bekliyordu. İki arkadaşı karşısında görünce çok sevindi. Diğer arkadaşları da öyle. Hakan ve Ali ise şaşkın şaşkın etrafa bakıyorlardı. Durumu anladıklarında önce birbirlerine sarıldılar sonrada yerlere yatana kadar güldüler. Tamda o sırada biri “Ya sahi siz neden küsmüştünüz?” diye sordu. Ne Hakan nede Ali sebebini hatırlayamadı. Bu dahada komik olmuştu. Çünkü sebebi saçma ve önemsizdi.
Aralarında bir karar aldılar ve o günden sonra bir konu hakkında tartışacak ama birbirlerini kırmamaya özen göstereceklerdi. Böylece birbirlerine hiç küsmediler. Arkadaşlıkları da büyük bir ihtimalle hala devam ediyordur. Buda ders almamız gereken mutlu bir son.
Kısa masal okumak isterseniz Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.