Sena o gün yataktan isteksiz kalktı. Uzun zamandır annesi köye gideceklerini söylüyordu. Sena daha önce hiç köye gitmemişti. Gitmek istemiyor ama başka bir seçeneği olmadığı için, bir taraftan da hazırlanıyordu. Yol boyunca hiç konuşmadı, köye geldiklerinde onları yaşlı bir kadın karşıladı. Kadın çok neşeliydi. Sena ve ailesini güler yüzle karşıladı.
Biraz sohbet ettikten sonra özenle hazırlanmış yemek masasına oturdular. Sena masadaki yiyecekleri daha önce hiç görmemişti. Kadının ısrarı ile tatlarına baktı ve çok beğendi. Daha sonra mahallenin çocukları Sena ile tanışmak için avluya geldiler. Sena biraz yabancılık çektikten sonra yeni arkadaşlarına alıştı. Bütün gün dağda, bayırda, çimenlerde, dere kenarında birçok oyun oynadılar. Sena daha önce bu oyunları hiç oynamamıştı. Hava karardığında artık eve dönme zamanı gelmişti. Sena istemeye istemeye geldiği köyden şimdi istemeye istemeye ayrılmak zorundaydı. Ancak yeni tanıştığı arkadaşlarınla en kısa zamanda tekrar görüşmek üzere vedalaştı. Avluya geldiğinde herkesin yüzünde bir tebessüm vardı. Sena ne olduğunu anlamaya çalıştı tam o arada yaşlı kadın elinde küçük bir kediyle geldi. Kedi o kadar küçüktü ki Sena daha önce hiç bu kadar küçük bir kedi görmemişti, üstelik çok da sevimliydi ve yaramazdı. Yaşlı kadın kediyi Sena’ya uzattı ve “bu senin” dedi Sena gördüklerine de duyduklarına inanamadı. Kadının elindeki kedi artık Sena’nındı ve Sena bunu uzun zamandır istiyordu. Kediyi aldı sevdi, kedi de onu yaladı ve hemen birbirlerine alıştılar. Dönüş yolunda Sena’nın annesi aslında bugünkü gezinin Sena’ya bir sürpriz olduğunu söyledi. Sena nasıl da mutlu dönüyordu eve, oysa sabah gelmek bile istemiyordu. O günden sonra Sena’nın sorumlulukları arttı. O da bu sorumlulukları gayet iyi bir şekilde yerine getirdi. Çünkü annesi daha önce Sena’ya “Bir hayvan almak onu kendine arkadaş, dost yapmak sorumluluk ister” demişti. Sena her gün okula gitmeden kedisinin yemini veriyor, suyunu değiştiriyor, kumunu temizliyordu. Okuldan geldikten sonrada kedisine zaman ayırıyor tüylerini tarıyor onunla oyun oynuyordu.
Bir gün köpek sahiplenmek isteyen bir arkadaşına Sena “Lütfen iyi düşün eğer bu sorumluluğu almayacaksan sakın sahiplenme, çünkü onlar bize alışıyor ve eğer bir gün biz onlardan vazgeçersek onlar bu duruma çok üzülüyor hatta hasta oluyorlar” dedi. Bunu duyan arkadaşı köpeği sahiplenmeden önce bir kez daha düşündü ve her gün karda, kışta, yazın sıcakta onu günde birkaç kez dışarı çıkarmak zor olacağını düşündü bu durumu annesine anlattı. Annesi kendisine bu konuda yardımcı olabileceğini, diğer konularda sorumluluk alamayacağını söyledi. Arkadaşı da sahiplenmeye karar verdi. Sena hala kedisiyle mutlu mesut yaşıyor hatta iki tane de mini minnak yavru eklendi ailesine. Ben kedilerin isimlerin yazmayı unuttum, isterseniz siz koyun.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Çocuk Hikayeleri kategorimizi inceleyebilirsiniz.
