Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanda yaşayan bir tavşan varmış. Bu tavşanın adı Pıtır mış. Pıtır, ormanda gezerek, çalılıklarda dolaşarak günlerini geçirirmiş. Ormanda yere düşen meyveleri yer, karnını doyurur daha sonra da tüm gün keyif yaparmış.
Günlerden bir gün ormanın içinde dolaşmaya başlamış, yürümüş, yürümüş ormandan çıktığını fark etmemiş. Geldiği yer bir sokak arasıymış. Her yerde evler, evlerin önlerinde de küçük bahçeler varmış. Pıtır tek tek evlerin bahçelerine bakmış. Bazılarında çocuklar oyun oynuyor bazılarında ise hayvanlar yatıyormuş. Evlerin sonuna geldiğinde yemyeşil çimlerin olduğu bir bahçe görmüş. İçerisinde de kocaman bir kulübe varmış. Bu kulübe onun ormanda ki evine çok benziyormuş. Biraz daha dikkatli baktığında kulübede yatanı bir tavşan olduğunu görmüş, derin bir iç çekmiş “Ne kadar da mutlu bir tavşan, istediği zaman yemek yer istediği zaman yatar ayrıca ona bakanda biri var” diye düşünmüş. Pıtır oradan uzaklaşmış ve evine geri dönmüş. Aslında Pıtır bir bakıma haklıymış belki de o oradaki tavşan kadar şanslı değilmiş.
Pıtır günlerini eskisi gibi ormanda yemek yiyerek, ormanda gezerek geçirirken bir gün evin bahçesinde gördüğü tavşanla karşılaşmış. Hemen yanına gitmiş “Merhaba ben Pıtır” demiş. Tavşanda “Merhaba ben de Minik” demiş. Pıtır ile Minik orada hemen arkadaş olmuşlar ve sohbet etmeye başlamışlar. “Ben seni bahçende ki kulübende görmüştüm ve sana çok özenmiştim” demiş Pıtır. Minik ise “Aslında hiç özenmeye gerek yok. Sandığın kadar mutlu bir hayatım yok. Sahibim yemek verdiği kadar yerim, ayrıca küçük bir kulübenin içindeyim ve boynumda tasma ile dolaşırım. Yani anlayacağın keşke bende senin gibi özgür olabilsem diye düşünüyorum” demiş. Pıtır o anda kendisinin ne kadar şanslı olduğunu hissetmiş. Kimsenin ne yaşadığını bilmeden hayatına özenmemek gerektiğini anlamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.