Denizin derinliklerinde, mercanların yumuşak renklerle salındığı sessiz bir koy varmış. Bu koyda, incecik yüzgeçleri olan küçük bir denizatı yaşarmış. Adı Lera’ymış. Lera nazikmiş, dikkatliymiş, çok konuşmazmış. Dalgalar yükseldiğinde mercanların arasına saklanırmış. Büyük balıklar hızla geçerken geri dururmuş. İçinde kocaman bir cesaret varmış ama bu cesaret sessizmiş. Deniz her sabah farklı renklere bürünürmüş. Işıklar suyun içinden … Devamını oku
Ormanın yumuşak bir köşesinde minicik bir ayıcık yaşarmış. Adı Pofuymuş. Pofu her sabah gözlerini açar açmaz çevresine bakmayı severmiş. Bir sabah uyandığında yerde ışıl ışıl parlayan sarı bir yaprak görmüş. Yaprak o kadar parlakmış ki sanki güneş onun içinde uyuyormuş. Pofu heyecanla yaprağı almış ve koklamış. “Ne güzel,” demiş kendi kendine. Sonra yaprağı kimse görmesin … Devamını oku
Ormanın derinlerinde, güneş ışığının yapraklardan süzülerek yere düşmeyi sevdiği uzun bir patika varmış. Bu patikada, gözleri merakla parlayan bir tilki yaşarmış. Adı Liloymuş. Lilo her gün ormanın renklerini toplarmış. Kırmızı çileklerin parlaklığını, sarı çiçeklerin sıcaklığını, mavi göletin sakinliğini izlemeyi çok severmiş. Fakat bir sabah, patikadan geçerken fark etmiş ki yerdeki sarı yapraklar sanki biraz solmuş. … Devamını oku
Güneş yeni doğmuş ve orman çayırına altın rengi bir ışık yaymış. Çayırın ortasında sevimli bir kirpi yaşarmış; adı Pıtırtıymış. Pıtırtı her sabah uyanır uyanmaz çalıların arasından çıkıp etrafı dinlermiş. O gün kulağına çok hafif bir melodi çarpmış. Sanki rüzgâr bir şarkı taşıyormuş ama şarkının sonu bir türlü tamamlanmıyormuş. “Bu melodi nereye gidiyor?” diye merak eden … Devamını oku
Ormanın kıyısında, yapraklarla örtülü yumuşak bir patika varmış. Bu patikanın hemen yanında minicik bir kaplumbağa yaşarmış. Adı Tırtıkmış. Tırtık her sabah kabuğunun içinden yavaşça çıkar, ormanın seslerini dinlermiş. Kuşların şarkıları, rüzgârın fısıltısı, dere kenarında kurbağaların cıvıltıları… Hepsi Tırtık’ın içini ısıtırmış. Fakat Tırtık’ın küçük bir sıkıntısı varmış: O, ormanın diğer hayvanlarıyla tanışmaya çekinirmiş. Uzakta oynayan tavşanlara, … Devamını oku
Dalgaların yumuşakça kıpırdadığı sakin bir sabah, mercan kayalıklarının arasında yaşayan Lila adlı minik bir balık varmış. Lila’nın pulları pembe ile turuncu arasında parlıyor, üstelik güneş denize düştüğünde ışıl ışıl bir renk saçıyormuş. Lila, kayalığın her köşesini merak eder, karşısına çıkan her yeni parlak taşa hayran kalırmış. Ama en çok da bulduğu güzellikleri arkadaşlarıyla paylaşmayı severmiş. … Devamını oku
Bir varmış, bir yokmuş…Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, uzak bir köyde, etrafı çiçeklerle, yeşil çayırlarla çevrili küçük ama huzurlu bir çiftlik varmış. Bu çiftliğin sahibi, iyi kalpli Cemil Beymiş. O, sabahın erken saatlerinden akşama kadar çalışır, hayvanlarının karnını doyurur, tarlalarını eker, bahçesini düzenlermiş. Çiftlikte türlü türlü hayvan yaşarmış: Koca yeleli at Karakaş, neşeli inek … Devamını oku
Bir zamanlar, yemyeşil ormanların yanında yaşayan iyi kalpli bir köylü varmış. Her sabah tarlasına gider, toprağını eker, ağaçlara su verirmiş. Günlerden bir gün tarlasına giderken yolda yaralı bir ayı bulmuş. Ayının patisine diken batmış, canı çok yanıyormuş. Köylü hiç düşünmeden dikenleri çıkarmış, ayının yarasını temizlemiş. Ayı minnetle bakmış ve o günden sonra köylünün peşinden ayrılmamış. … Devamını oku
Sonbaharın son günlerinde, ormanın kenarındaki büyük bir meşe ağacında küçük bir yaprak asılı kalmış. Adı Mira’ymış. Dallarındaki arkadaşları çoktan yere düşmüş, rüzgarla dans etmeye gitmişler. Ama Mira, hala dalına sıkı sıkı tutunuyormuş. “Ben düşersem kaybolurum.” demiş endişeyle. Meşe Ağacı gülümsemiş, “Her düşen yaprak bir yol bulur, sen de bulacaksın.” demiş sakince. Mira dalını daha da … Devamını oku