Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan bir tavşan varmış. Bu tavşan herkesten hızlı koştuğunu söyler ve kendi ile çok övünürmüş. En çok da kaplumbağayı kızdırırmış. Çünkü kaplumbağa çok yavaş yürüyen bir hayvancıkmış. Tavşan arada kaplumbağaya seslenir “Hey sen ne kadar da yavaşsın, sen bir adım attığında ben çoktan ormanın diğer tarafına giderim.” Kaplumbağa tavşanın bu sözlerine hiç aldırmaz yoluna devam edermiş.
Bir gün tavşan yine kaplumbağayı kızdırmaya başlamış. Bu kez kaplumbağa dayanamamış ve tavşana cevap vermeye karar vermiş. “Çok fazla böbürlenme tavşancık! Dünyanın en hızlı koşan tavşanı bile yenilebilir, biliyor musun?” demiş kaplumbağa. ” Ah tabi tabi. Kim beni yenebilir ki? Beni yenmeyi denemek ister misin?” diye sormuş tavşan. Kaplumbağa da neden olmasın ki diye cevap vermiş. Tavşan gülmeye başlamış “o zaman sana meydan okuyorum yarın sabah yarışıyoruz” demiş.
Ertesi sabah erken buluşmuş kaplumbağa ve tavşan. Koşacakları yolu ve varış noktasının neresi olduğuna karar vermişler. Birbirlerine bakım iki hayvan da koşmaya başlamış. Fakat tavşan bir kaç kez sıçradıktan sonra arkasına bakmış ve kaplumbağanın ne kadar geri de kaldığını görmüş, durmaya karar vermiş. Zavallı kaplumbağacık ise sadece birkaç santim ilerleyebilmişti. Tavşanın kaplumbağanın çok yavaş ilerlediğini görünce biraz uyumaya karar vermiş ne de olsa bir kaç sıçrayışta kaplumbağayı geçebilecekti. Tavşan uykusunda birden uyanmış ve rüyasında kaplumbağanın bitiş çizgisine geldiğini görmüş. Tavşan hemen yola koyulmuş fakat kaplumbağanın daha bir kaç metre ilerleyebildiğini görmüş. Daha yolun bitmesine çok vardı. Tavşan tekrar rahatladı ve kaplumbağanın çok yavaş yürüdüğünü bildiği için yarışı kesin kazanacağını düşündü. Kaplumbağanın yarışı kazanamayacağından emin olan tavşan bir şeyler yiyebileceğini düşünmüş bir yandan da gözleri ile kaplumbağayı takip ediyormuş.
Artık öğlen olmuş ve kaplumbağa yolun tam ortasına gelmiş. Tavşan da bu esnada öğle yemeğini yemek için arkadaşları ile buluşmuş yemeğini yemiş ve koyu bir sohbete koyulmuş. Yemekten sonra kaplumbağanın yavaşlığından emin olduğu için tekrar uyumak için yer bulmuş ve huzurla uykuya dalmış. Uyandığında her yer çok sessizmiş ve hava çoktan kararmış. Tavşan büyük bir korkuyla yarışa kaldığı yerden devam etmek için yola koyulmuş. Panikle kaplumbağayı aramaya başlamış. Fakat artık her şey için çok geçmiş. Çünkü tavşan kaplumbağayı gördüğünde, kaplumbağa çoktan bitiş çizgisine gelmiş ve tavşanın gelmesini bekliyormuş. Tavşan kaplumbağayı çok hafife aldığını anlamış ve büyük bir hata yaptığının farkına varmış. Kazanacağından emin olmak için bitiş çizgisine gitmesi gerektiğini çok geç de olsa anlamış. Tavşanın üzüldüğünü gören kaplumbağa ” üzülme dostum, hepimiz hayatımızda bir kez de olsa kaybederiz. Unutma ki yavaş gidenler her zaman dikkatli ve sağlıklı giderler” demiş.
En güzel çocuk masalları için sitemizi takip etmeye devam edin 🙂