Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan küçük, tatlı bir ayıcık varmış. Bu ayıcığın adı Boncuk muş. Boncuk oyun oynamayı çok seven, oyuncaklarına hiç zarar vermeyen bir yavru ayıymış. Her gün odasını toplar, hiç oyuncaklarını kaybetmezmiş. Fakat Boncuk oyuncaklarını paylaşmayı hiç sevmezmiş.
Günlerden bir gün Boncuk’un okulunda oyuncak günü yapılmış ve küçük ayı en sevdiği oyuncağı olan peluş ayısını yanında götürmüş. Bütün dersler bittiğinde herkes evden getirdiği oyuncağını çantasından çıkarmış. Hemen hemen herkes bebek ve araba getirmiş. İçlerinden sade Boncuk oyuncak bir ayı getirmiş. Bunu gören yavru hayvanlar Boncuk’un etrafını sarmış ve oyuncakla bir kez oynamak istemişler. Fakat Boncuk oyuncağını kimseye vermekten hoşlanmadığı için ayısına sarılmış ve kimseye vermemiş. Bunun üzerine yavru hayvanlar Boncuk’a küsmüş ve yerlerine gidip kendi oyuncakları ile oynamaya başlamışlar. Arada sırada bir arkadaşı gelip peluş ayı ile oynamak istiyormuş. Boncuk sürekli “Hayır” diyormuş. En sonunda oyuncağını kimse almasın diye saklamaya karar vermiş. Sınıfın kimsenin olmadığı bir bölümüne oyuncak ayısını saklamış ve sırasına geçmiş. Zil çalıp eve gitme saati geldiğinde oyuncağını unutmuş ve çantasını alıp eve gitmiş. Boncuk eve gittiğinde üstünü değiştirip ellerini yıkamış, yemeğini de yedikten sonra çantasından oyuncağını almak için gitmiş ama çantasında oyuncağını bulamamış. Başlamış ağlamaya o kadar çok ağlamış ki annesi de oyuncağı aramaya başlamış ama bir türlü bulamamışlar. Anne ayı “Boncuk, bugün okula oyuncağını götürmüştün, geri getirmedin mi?” diye sormuş. Boncuk “Evet anne götürmüştüm ama ne yaptığımı hatırlamıyorum. En son arkadaşlarım istemişti ve ben vermemiştim. Keşke verseydim belki okulda unutmazdım” demiş. Anne ayı: “Arkadaşlarınla eşyalarını paylaşmalısın Boncuk, sen onların oyuncakları ile oynamak istediğinde onlar da sana vermese üzülmez miydin?” diye sormuş. Boncuk “Üzülürdüm tabi anne, sanırım haklısın yarın arkadaşlarımdan özür dileyeceğim” demiş.
Ertesi gün olduğunda Boncuk’un sırasının üzerinde oyuncak ayısı duruyormuş. Arkadaşları ayıyı sakladığı yerden bulmuş ve sırasının üzerine koymuş. Boncuk oyuncağını görünce çok sevinmiş ve hemen ayısına sarılmış. Arkadaşlarına dönüp: “Oyuncağımla oynayabilirsiniz, dün sizi üzdüğüm için özür dilerim” demiş ve arkadaşları ile barışmış. O günden sonra da paylaşmanın önemini anlamış, bir daha da kimseden bir şey saklamamış. Masal da burada bitmiş.
Uzun masal okumak istiyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.