Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde küçük bir zebra varmış. Bu zebranın adı Çizgili imiş. Çizgili, okula başlayacakmış ve bunun için çok heyecanlıymış. Çantasını hazırlamış ve hemen uykuya dalmış. Ertesi gün uyandığında sevinçle okula gitmiş. Sınıfını, arkadaşlarını ve öğretmenini tanımış. Ormanda ki bütün yavrular ile aynı okuldaymış.
Günleri hem ders yaparak hemde oyun oynayarak geçiyormuş. Günlerden bir gün Çizgili, ertesi gün için olan ödevlerini yapmış, çantasını hazırlamış ve derse hazırmış. Okula gittiğinde öğretmen ödevleri kontrol etmiş ve bütün çocuklara yıldız vermiş. Daha sonra ders anlatmaya başlamış, öğrencilerinden de kalemlerini ve defterlerini çıkarmasını istemiş. Hepsi çıkarmış ama Çizgilinin sıra arkadaşı olan zürafa kalemini evde unutmuş. Yanında da başka kalem yokmuş. Çizgili’nin iki tane kalemi varmış ama çıkarıp arkadaşına vermemiş. Zürafa arkadaşının fazla kalemi olduğunu görmüş ve dayanamadan sormuş “Çizgili, neden kalemlerinden bir tanesini ödünç vermiyorsun?” Çizgili “Üzgünüm veremem, bunu bana annem aldı ve çok kıymetli” demiş. Zürafa, Çizgili’nin cevabına çok üzülmüş ama onu da üzmemek için hiçbir şey dememiş. Akşam olup eve gidince zürafa olanları annesine anlatmış, annesi “Olsun, benim güzel yavrum. Arkadaşın bir hata yapmış, sende bu hatan ders al ve hiçbir arkadaşına böylşe davranma” demiş. Zürafa “Ben hiçbir arkadaşıma böyle davranmam anne, paylaşmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu biliyorum” demiş. Anne zürafa “Aferin sana yavrum” demiş. Bu sırada da Çizgili evinde ödevlerini yapıyormuş. O kadar yorulmuş ki çantasını hazırlamadan uyuya kalmış. Sabah kalktığında okula geç kalacağını fark etmiş ve hızlı bir şekilde hazırlanmış.
Çizgili, okula gitmiş ve derse hazırlanmak için defterini ve kalemini çıkarmış. Amanın oda ne? Çizgili, kalemini evde unutmuş. Çantasının her yerine bakmış ama kalemini bir türlü bulamamış. Şimdi ne yapacağım diye düşünmeye başlamış ve gözünden bir damla yaş düşmüş. Bunu gören arkadaşı zürafa “Çizgili, neden ağlıyorsun?” demiş. Çizgili “Kalemimi evde unuttum.” demiş. Zürafa “Bunun için üzülmene gerek yok, bende bir tane yedek kalem var onu sana verebilirim” demiş. Çizgili, arkadaşının kendisi ile kalemini paylaşmasına çok sevinmiş ama dün ona kalemini vermediği içinde çok pişman olmuş. Çizgili hemen zürafadan özür dilemiş. Bir daha böyle kaba bir davranış yapmayacağına söz vermiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.