Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde Afrika ormanlarında yaşan fil ailesi varmış. Bu aile anne fil, baba fil ve yavru filden oluşuyormuş. Filler yapısı gereği diğer hayvanlardan irilerdir ve bizim filler de oldukça iri hayvanlarmış. Aile kendisini korkutucu bulmasa da ormanda ki diğer hayvanlar filleri korkutucu buluyorlarmış. Onların gittikleri yere gitmezler, evlerinin önünden geçmezlermiş. Fil ailesi de bu duruma çok üzülürler ama kimseye söylemezlermiş.
Günlerden bir gün Fil ailesi ormanda gezerken başı dertte olan bir geyik görmüşler. Geyik nehirden su içmek için eğildiğinde, ayağı burkulmuş ve cumburlop suya düşmüş. Ne kadar uğraşsa da bir türlü çıkamamış. Yardımına da kimse gelememiş çünkü düştüğü yer fillerin su içtiği yermiş ve oraya hiçbir hayvan gelmezmiş. Filler geyiği görünce usulca yaklaşıp “Yardım etmemizi ister misin?” diye sormuşlar. Geyik biraz düşünmüş ya nehirde sürüklenecekmiş ya da fillerin yardım teklifini kabul edecekmiş. Düşündükten sonra “Evet çok isterim” demiş. Fil ailesi hemen geyiğe yardım etmiş ve onu sudan çıkarmış. Geyik çıktığında sırılsıklammış ve anne fil onu yavrusu gibi görerek hemen ısıtmış. Geyik, fil ailesinin bu kadar iyi olduğuna çok şaşırmış. Herkesten duyduğu “Filler çok büyük ve çok korkunçlar. Onlardan uzak durun” cümlesinin doğru olmadığını anlamış ve onlara çok teşekkür etmiş. Yavru fil ile de hemen arkadaş olmuş ve hava kararıncaya kadar oyun oynamışlar.
Geyik eve gittiğinde ailesine olanları anlatmış ve geyik ailesi teşekkür etmek için fillerin evine gitmiş. İki aile çok iyi anlaşmış ve ormanda ki herkes de fillerin gerçekten çok iyi kalpli olduğunu anlamışlar. O günden sonra kimseyi tanımadan yargılamamak gerektiğini öğrenmişler ve söyledikleri sözler için çok pişman olup fil ailesinden özür dilemişler. Masal da burada bitmiş.
Kısa masal okumayı seviyorsanız Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.