Banu 6 yaşında tatlı mı tatlı bir kız çocuğuymuş. Evin en küçüğü olan Banu çok da nazlıymış. Ailesini pek üzmeyen küçük kız bir tek çok yemek seçermiş. Her yemeği yemez, annesini yorarmış. Annesi de bu durumdan pes etmiş ve sadece Banu’nun sevdiği yemekleri yapmaya başlamış.
Bir kaç ay sonra küçük kız okula başlamış. Okuldayken öğlenleri yemek yemesi gerekiyormuş. Ama gelin görün ki Banu her yemeği yemediği için hep aç kalıyormuş. Herkes yemeğini hemen yiyor masasını topluyormuş. Banu ise yemiyor üzgün üzgün duruyormuş. Bir gün herkes yemek yerken en yakın arkadaşı Aslı yanına gelmiş. “Neden yemeklerini yemiyorsun?” Diye sormuş. Banu da “Çünkü tatlarını sevmiyorum.” Demiş. “Bence tatlarına bakmadan sevmiyorum deme. Baksana hepimiz yiyoruz. Demek ki tadı güzel” demiş Aslı. Banu bir an için arkadaşına hak vermiş ama yemeklerin tadına bakacak cesareti yokmuş. Arkadaşı yanından gidince o oturmaya devam etmiş. Yemek bitip oyun saati gelmiş ve öğretmeni halat çekme yarışması yapacaklarını söylemiş. Bütün çocuklar çok heyecanlanmışlar. Hepsi tek tek yarışmış ve berabere kalmışlar. Bir tek Banu yenilmiş. Bunun üzerine öğretmeni “Sende arkadaşların gibi her yemekten yemelisin. Yemediğin sürece hep güçsüz olursun bunu unutma” demiş.
Banu yenildiği için çok üzülmüş. Eve gidip hemen annesine anlatmış ve her yemekten yemek istediğini söylemiş. Annesi şaşırmış ama yinede hazırlamış. Banu da tadına bakmış ve gerçekten çok beğenmiş. O günden sonra her yemeği yemiş ve bir sonra ki yarışmada herkesi yenen Banu olmuş. Bu hikayede burada bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Çocuk Hikayeleri kategorimizi inceleyebilirsiniz.