Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde şehrin birinde sokaklarda dolaşan bir köpek varmış. Bu köpek doğduğu günden beri hep sokaklarda yaşamış. Boynunda bir zincirle gezen köpekleri görünce hep imrenirmiş. Çünkü onların yanında bir insan varmış ve o insanlar o köpeklerin her istediklerini yapıyormuş. Sokak köpeğinin de en büyük hayali bir sahibinin olmasıymış.
Günlerden bir gün bu sokak köpeği yine yollarda dolaşmaya başlamış. Gördüğü her çöpü karıştırır kendine yiyecek arıyormuş. O günde aynı şeyi yapmaya başlamış. Bir çöpün kenarında yemek ararken yanına boynunda tasma olan bir köpek gelmiş. Sokak köpeği “Senin burada ne işin var, burası benim alanım sen evine git” demiş. Tasmalı köpek “Evimden çok sıkıldım. Her gün aynı şeyi yaşıyorum. Yemek yiyor ve yan gelip yatıyorum” demiş. Sokak köpeği “Senin sıkıldığın hayat benim hayalim olan hayat. O zaman gel de sana dışarıda yaşamın nasıl zor olduğunu gösteriyim” demiş. İki köpek başlamışlar yürümeye. Sokak köpeği “İlk kural karın doyurmak bunun için her çöpü karıştırmak gerek” demiş. Tasmalı köpek “Tamam” diyerek arkadaşına ayak uydurmuş. O ne yaparsa aynısı yapmış ama.bir türlü karnını doyuramamış. Çünkü hiç bir yiyecek mamasının tadını vermemiş. “İkinci kural su bulmak” demiş ve su aramaya başlamışlar. Tasmalı köpek buldukları suları da içmemiş çünkü kendi suyu ter temizmiş. “Üçüncü kural ise yatacak bir yer bulmak” demiş sokak köpeği ve kalacak yer bulmuşlar. Ama gelin görün ki tasmalı köpek yine rahat bir yer bulamamış. İşin kötüsü üşümeye, acıkmaya ve susamaya başlamış. Sokak köpeği dersine devam etmiş. “Dördüncü ve en son kural ise insanlardan uzak durmaktır. Çünkü insanlar onlara zarar vereceğimizi düşünüp bize kötü davranıyor” demiş. Tasmalı köpek o an çok büyük bir hata yaptığını anlamış. “Sanırım ben evimi özledim. Benim bunların hiçbirini yapmama gerek yok. Sahiplerim benim için hepsini yapıyor. Ben sadece onlara itaat ediyor ve onları çok seviyorum” demiş. Sokak köpeği “Arkadaş, sen en iyisi evine dön. Buralar sana göre değil” demiş. Sokak köpeği arkadaşının söylediklerini kabul etmiş. “Evime dönerim ama sende benimle gel. Eminim sahiplerim seni de çok sever” demiş.
Sokak köpeği başta kabul etmemiş ama tasmalının ısrarına dayanamayıp onunla gitmiş. Evin bahçesine girdiklerinde, köpeğin sahipleri sevinçle tasmalıyı kucaklamışlar, onu çok özlediklerini ve sevdiklerini söylemişler. Birde yeni gelen köpeği dışarıda bırakmaya gönülleri razı olmamış. Onuda eve alıp güzelce yıkamışlar, karnını doyurup, sıcak bir yuva vermişler. İki köpek de hayatlarından çok mutlularmış. Birde unutmadan söylemeliyim, sokak köpeğinin artık bir adı varmış, ona “Hayal” adını vermişler. Çünkü sokak köpeğinin hayali gerçek olmuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleye bilirsiniz.
