Bu hikayede, her şeye ağlayan, hiçbir şeyden mutlu olmayan bir çocuk varmış. Bu çocuğun adı Gökhan mış. Gökhan daha 4 yaşındaymış. Ama hiç 4 yaşında bir çocuk gibi davranmıyormuş. Daha çok 1 ve 2 yaşında bir bebek gibi hareketler yapıyormuş. Çünkü anne ve babasından “Hayır” kelimesini duymaya tahammülü yokmuş. Annesi ve babası artık bu duruma el atmaya ve Gökhan’ı bu huyundan vazgeçirmeye karar vermişler.
Öncelikle Gökhan’ı bir okula yazdırmışlar. Okula gittiğinde diğer arkadaşlarının ağlamadığını, kimsenin kimse ile küsmediğini gören Gökhan çok şaşırmış. Daha sonra anne ve babası Gökhan için alışverişe gitmişler ve ona küçük çocuk kıyafetleri alıp hediye etmişler. Gökhan paketleri merakla açmış fakat içinden çıkan kıyafetleri oyuncakları görünce çok şaşırmış. Bu kıyafetlerin ona olmayacağını söylemiş. Annesi ve babası onun küçük bir çocuk gibi davrandığını, her şeye ağladığını bu yüzden ona küçük çocuk kıyafetleri aldıkları söylemiş. Gökhan üzülerek odasına gitmiş ve nerede yanlış yaptığını düşünmüş. Bir an sınıfında ki arkadaşları gelmiş aklına. Hiçbiri ağlamıyormuş. Bütün arkadaşları, öğretmeni ve ailesini dinliyormuş. Sonra annesinin ve babasının aldığı hediyeyi düşünmüş. Daha da üzülmüş. Demek ki hata yapıyorum demiş içinden.
O gece düşünerek uyuyan Gökhan sabah ailesi ile konuşmak istemiş. Onlara artık ağlamayacağını ve bir bebek gibi kendi istediğinin olması için sorun çıkarmayacağını söylemiş. Annesi ve babası bu duruma çok sevinmiş. Oğullarına sarılmış ve öpmüşler. Gökhan’ı okula bıraktıktan sonra ona yeni kıyafetler ve oyuncaklar almışlar. Akşam eve gelen Gökhan’a yeni eşyalarını vermişler. O günden sonra Gökhan annesi ve babasını hiç üzmemiş. Sebep yokken de hiç ağlamamış.
Daha fazla Hikaye okumak isterseniz linke yıklayabilirsiniz.
