Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanda yaşayan 5 tavşan arkadaş varmış. Bu tavşanların isimleri, Ponpon, Beyaz, Kartopu, Maviş ve Pembiş miş. Ponpon, Kartopu, Beyaz, Maviş ve Pembiş günlerini oyunlar oynayarak geçirirlermiş. Çok iyi anlaşan bu arkadaşların huyları birbirinden farklıymış. Ponpon çok uyuşukmuş, Beyaz uykucu, Kartopu inatçı, Pembiş süslü, Maviş ise en çalışkanlarıymış.
Günlerden bir gün Maviş çok acıkmış. Karnından gurul gurul ses çıkıyormuş. Dayanamamış ve “Arkadaşlar ben yemek aramaya çıkıyorum” demiş. Diğer tavşanlar Maviş’in sesini duymuşlar ama hiç seslerini çıkarmamışlar. Maviş yine de arkadaşlarının yanına gitmiş, tek tek sormuş. Maviş “Ponpon benimle yemek aramaya gelir misin?” Ponpon “Üzgünüm Maviş hiç halim yok, o kadar yolu yürüyemeyeceğim” demiş. Bunun üzerinde Maviş Beyaz’ın yanına gitmiş “Beyaz hadi gel yemek arayalım” demiş. Beyaz ise çok uykusunun olduğunu söylemiş. Maviş üzülse de Kartopu’nun yanına gitmiş “Kartopu karnım çok acıktı gel birlikte yiyecek arayalım” demiş. Ama Kartopu da diğer tavşanlar gibi Maviş ile gitmemiş. Son kez şansını Pembiş den yana kullanmış ama Pembiş de yemek toplamaya gitmemiş. Maviş bu duruma hem üzülmüş hemde çok sinirlenmiş. Almış çantasını eline, yola koyulmuş. Az gitmiş uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Başlamış yemek aramaya. Aramış taramış en sonunda çok sevdiği yiyecek olan bir havuç bulmuş. Ama havucu yemek istememiş, şimdi yerse yarın ne yiyecekmiş. Aklına bir fikir gelmiş. Bu havucu ekerse daha çok havuç elde edebilirmiş. Hemen evinin olduğu yere geri dönmüş. Bahçesine bir çukur kazmış ve havucu ekmiş. Her gün usanmadan sulamış. Tam bir hafta sonra toprağın altından bir havuç çıkmış. Daha sonra bu havucu da ikiye kesmiş ve onları da ekmiş. Ekmiş ekmiş ekmiş… Bir süre sonra bir sür havucu olmuş. Bunu gören diğer tavşanlar Maviş’in yaptıklarına inanamamış.
Maviş bahçesinde havuçlarını keyifle yerken arkadaşları bahçenin önüne gelmiş. “Maviş bu kadar havucu nasıl yetiştirdin?” diye sormuşlar. Maviş ise “Benim sizi yemek bulmaya çağırdığım gün bir tane havuç buldum, onu ektim ve bir sürü havucum oldu.” demiş. Kartopu “Bize de havuçlarından biraz verir misin?” diye sormuş. Maviş “Hatırlıyor musunuz o gün hepinize tek tek sordum ama hiç biriniz gelmediniz. Şimdi benden havuç mu istiyorsunuz?” demiş. Arkadaşları ona hak vermiş yaptıkları hatanın farkına varmışlar. Arkalarını dönüp giderken Maviş dayanamamış ve seslenmiş “Durun durun, yinede kıyamadım size. Alin hepinize bir havuç. İster yiyin ister ekin” demiş. Bunun üzerine tavşanlar çok sevinmiş, Maviş’e teşekkür etmişler. O günden sonra hiç biri üşenmemiş ve havuçlarına havuç eklemişler.
Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.