Tunç ve kardeşinin günlerdir sabırsızlıkla beklediği o gün gelmiş çatmış. Anneleri sabah erkenden onları uyandırarak müjdeyi vermiş. Kedileri Yumoş’un yavruları dünyaya gelmiş. Tunç: “Anneciğim Yumoş’u görebilir miyim?” Annesi: “Acele etme şimdi, Yumoş ve yavruları çok yorgun. Okuldan döndüğünde kendine gelmiş, biraz dinlenmiş olur o zaman görürsün” demiş.
Tunç okula giderken aklında hep yenidoğan yavrular varmış. Bugün okulun çabucak bitmesini Yumoş ve yavruları ile bir an önce tanışmak istiyormuş. Neyse ki “Ders bitti” zili çalmış ve Tunç eve gitmek için yola koyulmuş. Tam köşeyi dönüp eve varacak iken bir ses duymuş. Emin olamamış durmuş ve dinlemiş. Duyduğu ses çok derinden ve tiz geliyormuş. Sanki bir inleme mi, miyavlama mı yoksa havlama mı bilememiş. Şöyle bir eğilince ufak bir kartonun altında yeni doğmuş bir köpek yavrusu tir tir titriyormuş. Sağa sola bakınmış Yavru köpeğin annesini görememiş. Hemen eve koşmuş bir battaniye bir kap yemek ve bir kap su ile yavru köpeğin yanına gitmiş. Neyse ki anne köpekte yavrusunun yanına dönmüş. Büyük bir ihtimalle karnını doyurmak için kısa bir süreliğine yavrusundan ayrılmış. Ancak bir şey bulamamış olacak ki aç olduğu her halinden belliymiş. Bakkaldan aldığı boş bir karton kutusunun içine evden getirdiği battaniyeyi güzelce yerleştirmiş. Minik yavruyu içine koymuş. Yemeğini yiyip suyunu içen annede yavrusunu ısıtmak ve emzirmek için yanına yatmış. Neyse ki ikisi de iyiymiş. Tunç iyi olduklarından emin olduktan sonra Yumoş ve yavrularının yanına gitmiş. Bakmış sıcacık şöminenin yanında karınları tok sevgi dolu bir yuvada mutlu mesutlar. Zaten kardeşi yavruları hiç yalnız bırakmıyor, sürekli onlar ile ilgileniyormuş. Diğer tarafta çaresiz, yardım isteyen bakışları ile aç bir anne.
Tunç duygulanmış annesine: “Yumoş içeride sıcacık yuvasında bebeklerine bakarken dışarıda bir köpek hayatta kalma ve yavrusunu yaşatmak için tek başına mücadele veriyor bu adaletsizlik” demiş. Annesi: “Hayat böyle bir yer. Herkes eşit şartlar altında dünyaya gelmiyor. Bu yüzden yardımlaşmak, paylaşmak, empati kurmak bunlar çok önemli. Seninle gurur duyuyorum. Bütün bu saydıklarım senin şu an ki duygularında gizli” demiş. O günden sonra Tunç ve kardeşi iş bölümü yapmışlar. Evdeki kedilerin sorumluluğu kardeşinde, dışarıdaki köpeğin ve yavrusunun sorumluluğu Tunç’ta imiş. Benim hikayem burada bitti. Umarım bu hikâyeden alınması gereken mesajı verebilmişimdir. Umarım hepimizin yolu bir gün sokak hayvanları ile kesişir. Çünkü hayat onlarla daha güzel.
Hikâye okumayı seviyorsanız Çocuk Hikayeleri kategorimizden daha fazla hikâyeye ulaşabilirsiniz.