Bir varmış bir yokmuş, kuzey kutbunda buzulların arasında küçük bir kulübe varmış. Bu kulübede bir kutup ayısı, bir penguen ve bir fok yaşarmış. Bu üç arkadaş çok mutluymuş, ama bir sorunları varmış. Her gün yiyecek bulmak için çok uğraşırlarmış, ama bazen hiç balık bulamazlarmış.
Günlerden bir gün yine yiyecek aramaya çıkmışlar, ama ne kadar arasalar da hiçbir şey bulamamışlar. Kutup ayısı çok acıkmış, ama arkadaşlarına belli etmemeye çalışmış. Penguen de onun halini anlamış, ona şöyle demiş: “Hey kutup ayısı kardeş, sen çok aç kaldın sanırım. İstersen sana biraz balık verebilirim.” Kutup ayısı: “Ama sen de çok açsın, balığın azalmaz mı?” Diye sormuş. Penguen şöyle cevap vermiş: “Hayır, azalmaz. Aslında paylaştıkça çoğalır. Bir kişiye yeten balık bereketlenerek çoğalır, üç kişiye de yeter.” Kutup ayısı: “Peki çok teşekkür ederim, iyi ki varsın” demiş. Ve o gün huzurlu bir şekilde karınlarını doyurmuşlar. Ertesi gün bu sefer de fokun balığı kaybolmuş. Kutup ayısı ona şöyle demiş: “Hey fok kardeş, sanırım bugün de sen aç kaldın. Sana biraz balık verebilirim.” Fok da kutup ayısına şöyle cevap vermiş: “Ama sende açsın, balıklar azalmaz mı?” demiş. Kutup ayısı: “Ben de böyle biliyordum ama öğrendim ki paylaşım yapılan her şey çoğalıyormuş.” Fok: “Peki çok teşekkür ederim kutup ayısı kardeş” demiş ve o da huzur içinde yemek yemiş. Sabah olunca bu sefer de penguenin balığı kaybolmuş. Fok ona: “Penguen kardeş istersen seninle, tıpkı senin bana yaptığın gibi ben de seninle balığımı paylaşabilirim” demiş. Penguen de foka teşekkür etmiş. Balıklarını yiyip huzur içinde uyumuşlar. Ertesi gün balıklarını alanın kim olduğunu öğrenmek için araştırma yapmaya başlamışlar. Penguen çok iyi gözlemci olduğu için alanın kim olduğunu hemen bulmuş. Balıklarını alan meğerse küçük bir kutup tilkisiymiş.
Kutup tilkisi onları görünce çok korkmuş, onlar da hep bir ağızdan “Neden bizim balıklarımızı aldın?” Diye sormuşlar. Kutup tilkisi de onlara olanları anlatmış: “Günlerdir açım, sizden isteyemedim beni istemezsiniz diye düşündüm.” Demiş. Kutup ayısı: “Olur mu hiç öyle şey, biz seni severiz. Ayrıca habersiz almak yerine bizden isteyebilirdin, hep birlikte yerdik. Bundan sonra gel birlikte balık yiyelim” demiş. Kutup tilkisi de buna çok sevinmiş, teşekkür etmiş. Kutup ayısı da olanları sahibine anlatmış, sahibi de bu hareketlerini çok sevmiş, eline peynir alarak yanlarına gelmiş ve kutup tilkisine vermiş. Artık üç değil dört arkadaş olmuşlar, hep beraber huzur içinde yaşamışlar.
Hayat paylaştıkça çoğalır. Sizde paylaşmakla ilgili masal okumayı seviyorsanız Paylaşma Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.