👵 Merhaba çocuklar siz hiç “Ben geldim” diye bir oyun duydunuz mu? Hayır mı? Peki anlatmamı ister misiniz? Dinleyin o zaman.
Selma bu sene tam tamına beş yaşına basmış. Oda artık biraz daha büyüdüğünü hissediyormuş. Çünkü daha önce yalnız yapamadığı bir çok şeyi yapabiliyormuş. Ellerini yıkamak, yemek yemek, ceketini giymek ve daha birçok şeyi annesinden yardım almadan yapmak, bu çok eğlenceliymiş.
Bir gün annesi Selma ya “Sen artık büyüdün ve ana okuluna gitme yaşın geldi” demiş. Selma bu konuşmaları daha önce annesi ile yapmış, ama her seferinde “Daha var, biraz daha beklemen lazım” demiş annesi. Oysa şimdi okula gitme zamanı gelmiş. Selma hem sevinmiş hemde korkmuş, çünkü daha önce annesinden hiç ayrı kalmamış. Ya annesi onu orada bırakır ve bir daha almaya gelmezse, üstelik orada tanımadığı kişiler, ismini bile bilmediği çocuklar var diye düşünmüş. Birden ağlamaya başlamış ” Anneciğim ben okula gitmek istemiyorum” demiş. Annesi sebebini sorduğunda “Ben bugüne kadar senden hiç ayrı kalmadım, ya beni bırakır ve bir daha hiç gelmezsen” demiş. Annesi Selma ya “Olur mu öyle şey anne ve babalar hiç çocuklarını bırakır mı?” demiş. Demiş ama Selma böyle düşünmekte haklıymış çünkü daha önce hiç ayrı kalmamışlar. Annesinin aklına bir oyun gelmiş. Selma’ya “Hadi senle bir oyun oynayalım, ne dersin?” diye sormuş. Selma sevinmiş, gözündeki yaşları silmiş “Evet evet” demiş. Annesi bu oyunun ismi “Ben geldim” demiş. Selma bu oyunu daha önce hiç oynamamış. Annesi “Şimdi ben dışarı çıkıyorum, sen ona kadar sayıyorsun, sonra ben geldim diyorum ve sende bana kapıyı açıyorsun tamam mı” demiş. Annesi dışarıya çıkmış, Selma saymaya başlamış “Bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz, dokuz, on” annesi kapıyı çalmış ve “Ben geldim” demiş. Sonra annesi “Şimdi tekrar çıkıyorum bu sefer de bir şarkı söyle” demiş. Selma’nın şarkısı bitince annesi “Ben geldim” demiş ve içeri girmiş. O gün bu oyunu defalarca oynamışlar, her seferinde süreyi biraz daha uzatmışlar.
Ertesi gün aynı oyunu okulda oynamaya karar vermişler. Annesi okula geldiklerinde “Şimdi ben gidiyorum oyunun bitince görüşürüz” demiş. Gerçekten de oyun saati bitince annesi kapıdaymış ve “Ben geldim” demiş. Selma artık annesinden ayrı kalmaya yavaş yavaş alışıyormuş. Üstelik okuluna, öğretmenlerine de kısa zamanda alışmış. O kadar çok arkadaşı olmuş ki, bazen isimlerini bile karıştırıyormuş. Artık Selma gerçekten de yaşı kadar büyümüş olduğuna eminmiş, çünkü onun yaşındaki çocukların ana okuluna gitmesi çok önemliymiş. Şimdi sırada biraz daha büyüyüp ilkokul yaşına gelmek varmış. Burada da hikayemiz bitmiş.
Unutmayın çocuklar, hiç bir anne ve baba çocuğunu bırakmaz. Ancak bazen kısa kısa ayrılıklar olabilir.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Çocuk Hikayeleri kategorimizi inceleyebilirsiniz.