Can ile Canan iki küçük kardeşmiş. Hiç bir konuda anlaşamayan ancak bir konuda anlaşan iki kardeş. Anlaştıkları tek konu sebze meyve yememeleriymiş. Anneleri ikisi için ne yapabilirim diye düşünmüş ve onları tatilde köye götürmeye karar vermiş. Köyde yıllardır gitmedikleri bir köy evleri varmış. Belki orada toprak ile haşır neşir olurlar, eker biçerler, sebze ve meyveye olan ön yargıları değişir diye düşünmüş.
Çocuklar köyü çok sevmiş, köydeki çocuklar ile arkadaş olmuşlar. Ama en önemlisi bahçelerine birçok sebze ve meyve ekmişler. Her gün ektikleri sebzeleri sulamışlar. Onların nasıl büyüdüklerini, çiçek açtıklarını, çiçeklerin nasıl sebze, meyve olduklarını izlemişler. Bir gün anneleri elinde iki sepet ile gelmiş ve artık ektikleri sebzeleri toplama zamanı geldi demiş. İkisi de çok heyecanlı bir şekilde başlamışlar sepetlerine kendi elleriyle büyüttüklerini toplamaya. Toplarken bazı sebzelerin pişmeden de yenebileceğini öğrenmişler. Can, domates ve biberi çok sevmiş, Canan ise marul ve maydanozu severek yemiş. Pişerek yenen sebzelerden ise Can, patlıcan kızartması ve biber dolmasını, Canan ise taze fasulye ile bamya yemeğini sevmiş. Meyvelerden karpuz Can’ın, kavun ise Canan’in en sevdiği meyve olmuş. Anlaşılan iki kardeş bu konuda da anlaşamamış. Ancak artık sebze ve meyve yemeye başlamışlar. Tabi sebze meyvenin yanında bol bol süt, yoğurt, balık ve et de yemişler.
Her geçen gün daha önce yemedikleri tatları denemişler. O sene ikisininde boyları uzamış. Yanakları kıpkırmızı olmuş ve güçlenmişler. Kısacası anneleri pişirmiş onlar yemişler. Bu durumdan anneleri çok mutluymuş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Çocuk Hikayeleri kategorimizi inceleyebilirsiniz.