Bir zamanlar Elif ve Eymen adında iki kardeş yaşarmış. Elif sekizinci sınıf öğrencisi, Ali ise dördüncü sınıf öğrencisiymiş. Elif çok okumayı seven, meraklı ve zeki bir kızmış. Her gün kütüphaneye gider, yeni kitaplar alır ve onları okurmuş. Okuduğu kitaplar sayesinde birçok şey öğrenir, hayal gücünü geliştirir ve kendini ifade etmeyi bilirmiş. Eymen ise okumayı hiç sevmeyen, sıkılan ve usanan bir çocukmuş. Kitap okumak yerine televizyon izler, bilgisayar oyunu oynar ve çizgi film seyredermiş.
Eymen’e kitap okumak ona çok zor ve sıkıcı gelirmiş. Ayşe, kardeşinin bu durumuna çok üzülür, ona kitap okumanın ne kadar güzel ve faydalı olduğunu anlatmaya çalışırmış. Ama Eymen, ablasının sözlerini dinlemez, kitap okumayı reddedermiş. Elif, kardeşini kitap okumaya ikna etmek için bir plan yapmış. Kardeşini büyük bir kütüphaneye götürecek ve orada rengarenk çocuk kitaplarını gösterecekmiş. Elif “Eymen hadi hazırlan seninle bir yere gidiyoruz” demiş. Eymen “Nereye gidiyoruz abla?” diye sormuş. Elif de “Gidince görürsün, eminim çok seveceksin” demiş. Eymen ablasına “Tamam” diyerek hazırlanmış ve birlikte yola çıkmışlar. Yolda iki kardeş güzelce sohbet etmişler. Bir süre sonra kütüphanenin önüne gelmişler. Eymen “Abla, beni neden buraya getirdin?” diye sormuş. Elif “Görmeden karar verme kardeşim, gel bak beğenmezsen çıkarız” demiş. Eymen ablasını kırmamış ve kütüphaneye girmiş. Küçük çocuk gördükleri karşısında ne diyeceğini bilememiş. Adeta gözleri kamaşmış. Kütüphanenin bu kadar büyük olmasını beklemiyormuş. Elif, kardeşinin elinden tutup, çocuk kitaplarının olduğu bölüme getirmiş. Yerlerde rengarenk puflar varmış. Duvarlar da rengarenkmiş. Eymen burayı çok sevmiş. Ablası ona bol resimle bir okuma kitabı getirmiş. “Hadi başla, lütfen” demiş ve Eymen de kitabı okumaya başlamış. Okudukça okumuş, okudukça okumuş burada zamanın nasıl geçtiğini anlamamış.
Bir kaç saat onsa Elif “Eymen hadi eve gitmemiz lazım, istersen o kitabı alabiliriz, bittiğinde de geri getiririz” demiş. Eymen hemen kabul etmişler ve eve doğru yürümeye başlamışlar. Eymen ablasına çok teşekkür etmiş. “Abla senin sayende kitaplarla barıştım, çok teşekkür ederim. İyi ki beni buraya getirdin” demiş. Ablası kardeşine kocaman sarılmış “Her şey senin için kardeşim” demiş ve birlikte eve girmişler. O günden sonra iki kardeş her gün kütüphaneye gidip bir saat kitap okumuşlar ve bütün arkadaşlarına da örnek olmuşlar.
Daha fazla Çocuk Hikayesi okumak isterseniz linke tıklayabilirsiniz.