Bir gün bir anne ve yanında küçük kızı parkta otururken yanlarına bir kadın gelir. Varlıklı ve iyi kalpli olan bu kadın anne ile küçük kızı perişan bir halde görünce dayanamaz sorar. “Sizi çok yorgun ve bitkin gördüm müsaade edin size yardım edeyim” der.
Anne ürkek bir ifadeyle kafasını kaldırır kadına bakar. Karşısındaki kadının yüzündeki ifadeden iyi niyetli olduğunu anlar ancak gözleri dolar yutkunur ama kelimeler boğazında düğümlenir ve bir şey söyleyemeden kafasını eğer. Zengin kadın bu kez küçük kıza eğilir ve “aç mısın?” diye sorar. Küçük kız hiç düşünmeden kafasını sallar. Kadın anne kızın bir şey söylemesini beklemeden onları alır ve evine götürür. Önce karınlarını doyurur sonra güzel bir banyo ve sıcacık bir odada güzel bir uyku çekmelerini sağlar. Ertesi sabah anne ve kızı mutlu bir şekilde uyanır. Yüzlerine renk gelmiş, üzerine giydikleri kıyafetleri ile sanki bambaşka iki insan olmuşlar. Gitmek için hazırlanmışlar ve kendilerine bu imkanı sağlayan iyi kalpli kadına teşekkür etmek için aşağıya inmişler. Fakat kadın ortalarda görünmüyormuş. İşte tamda o sırada küçük kız, kadını yerde yatarken görür ve hemen doktor çağırırlar.
Kadın, hastalanmış ve artık yürüyemeyecekmiş. Kadının kimsesi yokmuş. Anne kız o gündem sonra kadınla beraber yaşamaya devam etmişler ve kadını hiç yalnız bırakmamışlar. Hatta küçük kız her gün kadınla birlikte tekerlekli sandalye ile ilk karşılaştıkları parka gidiyor hava alıyorlarmış. Birbirlerini buldukları o güne şükre diyorlarmış.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Çocuk Hikayeleri kategorimizi inceleyebilirsiniz.