Ormanda yaşayan tembel bir tavşan varmış. Bütün gün yatar sadece karnı acıkınca kalkarmış. O günde tavşanın karnı çok acıkmış ve çıkmış ormana yemek aramaya. Aramış aramış bir şey bulamamış, çünkü daha önceki günler ormanda bulduğu her şeyi özellikle de bütün havuçları yemiş.
Tamda açlıktan ve yorgunluktan bitkin düşüp yığılacak iken karşısına kocaman bir ağaç çıkmış. Yaslanmış koca ağacın gövdesine ve yorgunluktan gözleri yavaş yavaş kapanmış bir yandan aç karnının gurultusu diğer yanda açlık oracıkta uyuyakalmış. Rüyasında karşısına kocaman bir havuç bahçesi çıkmış. Havuçlar o kadar güzel görünüyormuş ki dalmış bahçeye koparmış yemiş, koparmış yemiş karnı patlayacak kadar olmuş. Tam o sırada bahçenin sahipleri olan iki tavşan gelmiş. Bizim tembel tavşana çok kızmışlar. Öncelikle izinsiz bir şekilde kendisine ait olmayan bir bahçeye girdiği sonrada izin almadan bahçedeki havuçları yediği için. Ayrıca o bahçede bir çok tavşanın da hakkı varmış. Çünkü el birliği ile ekmiş ve sulamışlar. Tavşan utancından ne yapacağını bilemezken bir sesle uyanmış. Başında iki tavşan dikiliyormuş. Anlamış ki gördüğü havuç tarlası bir rüyaymış. Fakat karşısında duran iki tavşanda gerçekmiş. Tavşanlar “Biz kendimize tarla kazıp havuç dikeceğiz bize katılmak ister misin?” demişler. Tembel tavşan hiç düşünmeden kabul etmiş ve tarlayı bir güzel ekmişler.
Kısa zaman sonrada aynı rüyasındaki gibi çok güzel bir havuç tarlası olmuş. O günden sonra tavşan hatasını anlamış ve bir daha hiç tembellik yapmamış dolayısıyla hiç aç kalmamış. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uyku masalı okumak isterseniz Uyku Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.