Türk Masalları Oku: En güzel ve yeni yazılmış türk masallarını ücretsiz okuyabileceğiniz bir kategoridir.
Nilüfer yapraklarıyla dolu sakin bir gölette yeşil bir kurbağa yaşarmış. Adı Mimo’ymuş. Mimo çok konuşurmuş. Aklına geleni hemen söylemek istermiş. Başkaları konuşurken beklemezmiş. Göletteki sesleri bastıracak kadar hızlı ses çıkarırmış. Oysa gölet çok şey anlatırmış. Suyun hafif dalgası, rüzgârın yapraklara dokunuşu, böceklerin ritmi… Mimo bunları fark etmezmiş. Çünkü kendi sesi ona daha yakınmış. Bir gün … Devamını oku
Ay ışığının ormanı gümüş gibi boyadığı bir gecede genç bir kurt yaşarmış. Adı Luan’mış. Luan sessizmiş. Diğer kurtlar ulurken o dinlermiş. Geceyi dinlemeyi severmiş. Yaprakların hışırtısını, baykuşun kanat sesini, uzaktan gelen suyun akışını fark edermiş. Orman onun için sadece bir yer değilmiş. Bir dilmiş. Her ses bir anlam taşırmış. Luan bu dili anlamaya çalışırmış. Sürüsü … Devamını oku
Yağmurdan sonra parlayan bir bahçede, minik bir salyangoz yaşarmış. Adı Piko’ymuş. Piko’nun kabuğu spiral spiralmiş. Yürüyüşü çok yavaşmış. Bahçedeki karıncalar hızlı hızlı giderken, kelebekler bir anda kaybolurken Piko hep geride kalırmış. Sabahları çiğ damlaları yaprakların üzerinde parıldarken Piko yoluna çıkarmış. Gideceği yer hep aynıymış. Büyük ayçiçeğinin gölgesi. Ama oraya varması çok uzun sürermiş. Bazen Piko … Devamını oku
Denizin derinliklerinde, mercanların yumuşak renklerle salındığı sessiz bir koy varmış. Bu koyda, incecik yüzgeçleri olan küçük bir denizatı yaşarmış. Adı Lera’ymış. Lera nazikmiş, dikkatliymiş, çok konuşmazmış. Dalgalar yükseldiğinde mercanların arasına saklanırmış. Büyük balıklar hızla geçerken geri dururmuş. İçinde kocaman bir cesaret varmış ama bu cesaret sessizmiş. Deniz her sabah farklı renklere bürünürmüş. Işıklar suyun içinden … Devamını oku
Ormanın derinlerinde, ağaçların gökyüzüne uzandığı sakin bir vadi varmış. Bu vadide, bal rengi tüylere sahip küçük bir ayı yaşarmış. Adı Miro’ymuş. Miro meraklıymış, her şeyi hemen öğrenmek istermiş. Yaprakların neden düştüğünü, arıların nasıl yol bulduğunu, yıldızların neden kaybolup geri geldiğini düşünürmüş. Ormanda her şey yavaş ilerlerken Miro’nun içi aceleyle doluymuş. Bir gün büyük meşe ağacının … Devamını oku
Sabah ışıkları yumuşacık çimenlerin üzerine düşmüş, küçük bir göl sessizce parlamış. Bu gölün kıyısında minik, yuvarlak kabuklu bir kaplumbağa yaşarmış. Adı Lumo’ymuş. Lumo yavaş yürürmüş ama etrafındaki her şeyi dikkatle izlemeyi severmiş. Yaprakların kıpırtısını, suyun minik halkalarını, rüzgârın fısıltısını fark edermiş. Göl onun için büyük bir dünya gibiymiş. Bir gün gölün kıyısında parlayan tatlı su … Devamını oku
Minik kaplumbağa Tumu, gölün kenarında yaşayan çok meraklı bir hayvandı. Her sabah güneş doğarken kabuğunu parlatır, sonra yeni şeyler öğrenmek için ormanın içine doğru kısa bir yürüyüşe çıkardı. Fakat Tumu’nun bir sorunu vardı: Diğer hayvanlara göre çok daha yavaş yürüyordu ve bazen bundan utanıyordu. Bir gün ormanda gezinti yaparken hızlı koşan tavşanlar, dallar arasında zıplayan … Devamını oku
Ormanın yumuşak bir köşesinde minicik bir ayıcık yaşarmış. Adı Pofuymuş. Pofu her sabah gözlerini açar açmaz çevresine bakmayı severmiş. Bir sabah uyandığında yerde ışıl ışıl parlayan sarı bir yaprak görmüş. Yaprak o kadar parlakmış ki sanki güneş onun içinde uyuyormuş. Pofu heyecanla yaprağı almış ve koklamış. “Ne güzel,” demiş kendi kendine. Sonra yaprağı kimse görmesin … Devamını oku
Ormanın kıyısında, yapraklarla örtülü yumuşak bir patika varmış. Bu patikanın hemen yanında minicik bir kaplumbağa yaşarmış. Adı Tırtıkmış. Tırtık her sabah kabuğunun içinden yavaşça çıkar, ormanın seslerini dinlermiş. Kuşların şarkıları, rüzgârın fısıltısı, dere kenarında kurbağaların cıvıltıları… Hepsi Tırtık’ın içini ısıtırmış. Fakat Tırtık’ın küçük bir sıkıntısı varmış: O, ormanın diğer hayvanlarıyla tanışmaya çekinirmiş. Uzakta oynayan tavşanlara, … Devamını oku