Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal iken pireler berber iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken kötü kalpli bir büyücü, bütün dünyayı etkileyecek bir büyü yapmış. Bir daha dünyada kimse ağlamayacakmış.
Bunu duyan herkes önce çok sevinmiş. Büyücüye “Biz seni kötü bilirdik, meğer sen ne kadar da iyi kalpli bir büyücüymüşsün” demişler. Oysa kötü kalpli büyücünün iyilik yapmak gibi bir niyeti yokmuş, zamanla herkes bunu anlayacakmış. O günden sonra kimse ağlamamış, hep gülmüşler, ama hiç mutlu olmamışlar. Zamanla gülmek sıradanlaşmış ve artık insanlar hem ağlamaz hem gülmez olmuş. Olumlu olumsuz her şeye “Kaderden, yapacak bir şey yok” demeye başlamışlar. Bu durumu önce Kader perisi fark etmiş. Sonrada ağlama perisi ile gülme perisi ne haber vermiş. Üç peri toplanmış ve bu olanların insanlara zarar verdiğini, ağlamak ve gülmek kardeş, biri olmazsa öbürünün bir anlamı olmayacağını, hatta kadere inanmak başka bir şey, her olan şeye kader demek başka bir şey olduğuna karar vermişler. Sonunda kötü kalpli büyücünün büyüsünü bozmak için kader perisi, ağlama perisi ve gülme perisi güçlerini birleştirip bir sihir yapmışlar, çünkü tek başına büyücünün sihrini bozmaya güçleri yetmezmiş. Öylede olmuş ve bir gece bütün insanları etkileyecek sihri dünyanın üzerine boşaltmışlar.
Ertesi sabah her şey normale dönmüş ve insanlar yeniden duygularıyla yaşamaya başlamışlar. Bazen gülmüş, bazen ağlamışlar. Ama mücadeleyi hiç bırakmamış, her şey kaderden deyip bir kenara çekilmek yerine daha çok çalışmışlar. Anlayacağınız kah gülmüş kah ağlamış ama sonuçta mutlu mesut yaşamışlar. Burada da masal bitmiş.
Daha fazla peri masalı okumak isterseniz Peri Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.