Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan hayvanlar varmış. Bu hayvanların arasından iki zebranın evi yananaymış. İkisi de zebra olmasına rağmen huyları çok farklıymış. Biri çok çalışkan diğeri ise çok tembelmiş.
Çalışkan zebra her gün sabahın erken saatlerinde kalkar, ormana iner odun toplar, yiyecek toplar, bahçesine ekin edermiş. Diğer zebra ise öğlen saatlerinde kalkar, ormana gider bir kaç elma yer eve gelip yatmaya devam edermiş. Onun bu tembelliği, çalışkan zebranın dikkatini çekmiş ve “Arkadaşım, neden hiç çalışmıyorsun? Bak kış kapıda, yakında oduna ve bolca yiyeceğe ihtiyacın olacak. Kışın yiyecek bulmak çok zor biliyorsun” demiş. Tembel zebra “Aman boşver ya ne açlık ne de soğuk beni etkilemez” demiş. Çalışkan zebra “Sen bilirsin arkadaşım ama kışın sakın kapıma gelme. Ben bu kadar yorulurken sana kışın yardım etmem haberin olsun” demiş. Tembel zebra hiç umursamamış ve yan gelip yatmaya devam etmiş. Aradan günler, haftalar, aylar geçmiş. Beklenen kış gelip çatmış. Orman karla kaplanmış, bütün hayvanlar evlerine çekilmiş. Çalışkan zebra, yaz boyunca yaptığı birikimin tadını çıkarıyor hiç zorluk çekmeden yaşıyormuş. Tembel zebra ise bir kaç gün idare etmiş ama ev soğumaya, karnı acıkmaya başlamış. Dışarı çıkmış ama bütün odunlar ıslakmış ve yiyecek yemek yokmuş. Zebra çok acıkmış ve çok üşüyormuş. Evden dışarı çıkamıyormuş tam hastalanmak üzereyken kapısı çalmış. Elinde tabakla çalışkan zebra gelmiş. Arkadaşının o halini görünce çok üzülmüş. “Ben sana bütün yaz çalışman gerektiğini söylemiştim ama sen yan gelip yanmayı tercih ettin. Umarım bu hatandan ders almışsındır. Hadi gel benim ikimize yetecek kadar erzağım var” demiş.
Tembel zebra çok mahcup olmuş, arkadaşına teşekkür etmiş ve yaptığı hatanın farkına varmış. İki zebra o kışı birlikte geçirmişler. O günden sonra tembel zebra da çalışmış ve birikimini yapmış. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.