Bir zamanlar, çok uzak bir ormanda, bir aslan, bir tilki ve bir tavşan arkadaş olmuşlar. Birlikte avlanıp, oyun oynuyorlarmış. Ama bir gün, aslan, tilki ve tavşan arasında bir anlaşmazlık çıkmış. Her biri kendini en akıllı, en güçlü ve en cesur sanıyormuş. Bu yüzden birbirleriyle yarışmaya karar vermişler. Ama yarışma sırasında başlarına gelmedik kalmamış.
Aslan, tilki ve tavşan, ormanın en hızlı, en güçlü ve en zeki hayvanı olmak için üç ayrı yarışma yapmaya karar vermişler. İlk yarışma, bir ağacın tepesine en hızlı çıkmakmış. Aslan, tilki ve tavşan, ağacın dibinde hazır bekliyorlarmış. Bir kuş, “Başla!” diye öttüğünde, üçü de ağaca tırmanmaya başlamışlar. Ama aslan, ağacın kabuğunu tırnaklarıyla parçalayıp, kayıyormuş. Tilki, ağacın dallarına atlamaya çalışıyormuş, ama tutunamıyormuş. Tavşan ise, zıplaya zıplaya ağacın tepesine çıkmış. “Ben kazandım!” diye bağırmış. Aslan ve tilki, tavşanı kıskanmışlar. “Bu yarışma adil değil, tavşan zaten ağaca çıkmayı biliyor.” diye itiraz etmişler. Tavşan ise, “Ben en hızlıyım, siz kabul edin.” diye övünmüş. İkinci yarışma, bir kayayı en güçlü şekilde kırmakmış. Aslan, tilki ve tavşan, büyük bir kaya önünde duruyorlarmış. Bir kurbağa, “Başla!” diye vırakladığında, üçü de kayaya saldırmışlar. Ama tavşan, kayaya çarptığında, dişleri kırılmış. Tilki, kayaya tırmık attığında, pençeleri acımış. Aslan ise, kayaya pençeyle vurduğunda, kayayı ikiye bölmüş. “Ben kazandım!” diye kükremiş. Tavşan ve tilki, aslanı korkmuşlar. “Bu yarışma adil değil, aslan zaten çok güçlü.” diye şikayet etmişler. Aslan ise, “Ben en güçlüyüm, siz kabul edin.” diye böbürlenmiş. Üçüncü yarışma, bir avcıyı en zeki şekilde kandırmakmış. Aslan, tilki ve tavşan, ormanın kenarında bir avcının izini sürüyorlarmış. Bir sincap, “Başla!” diye cıvıldadığında, üçü de avcıya yaklaşmışlar. Aslan ve tavşan avcıdan zor kurtulmuşlar ama tilki zekasını kullanıp avcıya hiç görünmemiş. Tilki “Ben en zekiyim, siz kabul edin.” diye gururlanmış.
Aslan, tilki ve tavşan, birbirleriyle yarıştıkları için, hem yaralanmışlar, hem aç kalmışlar. Ama hiçbiri, diğerinin üstünlüğünü kabul etmemiş. Birbirlerine kızgın ve küskün bakmışlar. O sırada, ormandaki diğer hayvanlar, onların yanına gelmişler. Hayvanlar, aslan, tilki ve tavşana, “Neden birbirinizle yarıştınız? Siz arkadaş değil miydiniz? Birlikte olursanız, hem daha mutlu, hem daha güvende olursunuz. Ama rekabet ederseniz, hem kendinize, hem de birbirinize zarar verirsiniz. Herkesin kendine göre bir yeteneği, bir özelliği vardır. Kimse kimseye benzemez. Siz de birbirinizi olduğu gibi kabul edin, saygı duyun, sevin.” diye nasihat etmişler. Aslan, tilki ve tavşan, hayvanların sözlerini dinleyince, utandıklarını fark etmişler. Birbirlerine sarılıp, özür dilemişler. “Biz arkadaşız, bir daha asla böyle yapmayacağız. Birlikte olmaktan daha güzel bir şey yok.” diye söz vermişler. Sonra, hayvanlarla birlikte, ormana dönüp, mutlu bir şekilde yaşamışlar.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.