Merhaba bugün yolda yürürken tanımadığım küçük bir çocuk yanımdan geçiyordu ve bana selam verdi “Günaydın” dedi. Bende çocuğa “Günaydın” dedim. Birbirinize tebessüm ettik, yollarımıza devam ettik. Mutlu oldum. Bu çok normal olan bir şey, yada değil bilemedim, neden mi? Anlatayım.
Hasan ve arkadaşı yolda giderken bir adama rastlamışlar, adam çocuklara selam vermiş “Merhaba çocuklar demiş” çocuklarda adama selam vermişler. Adam “Yaşınız kaç? Kimin çocuğusunuz? Okula gidiyor musunuz?” gibi sorular sormuş. Adamın adı Mustafa’ymış. “Ben sizin babanızın arkadaşıyım, babanıza selam söyleyin” demiş. Sonrada yoluna devam etmiş. Hasan ve arkadaşı akşam eve gidince babalarına Mustafa Amcadan bahsetmiş ve selamını iletmiş. Adam gerçekten de babalarının çocukluktan arkadaşıymış. Fakat bu durum Hasan’ın anne ve babasını biraz tedirgin etmiş. Yabancılarla konuşmak ne kadar doğru bilememişler, genede çocuklarını uyarmak istemişler.
O akşam yemekte bu konuyu konuşmuşlar son olarak yabancılarla konuşmanın doğru olmadığında hem fikir olmuşlar. Sohbet uzadıkça uzamış ve eski günlere anne ve babasının çocukluğuna kadar gelmiş. Başlamışlar anlatmaya “Bizim zamanımızda her şey biraz daha farklıydı herkes birbirini tanır ve rahatça selamlaşır, sohbet ederdi. Mahallemize yabancı biri geldiğinde hemen tanışılır, arkadaş hatta kısa zamanda dost bile olunurdu” demiş babası. Annesi babasının anlattıklarını gülümseyerek dinlemiş ve doğrulamış. “Hatırlıyorum da yeni gelen aileyi yemeye çağırır, bir ihtiyaçları varsa yardımcı olurduk” diye eklemiş. Hasan sormuş “Peki ama şimdi ne değişti” demiş. Anne ve babası birbirlerine bakmışlar ve suratları asılmış “Maalesef çok şey değişti. Mahalle kavramı birçok yerde artık kalmadı. Kalabalıklaştık. Bir çok göçler yaşandı. Çalışma hayatı değişti. Uzaklar yakın oldu, yakınlar uzak. Akrabalık ilişkileri azaldı. Değil arkadaşlarımıza ailelerimize bile zaman ayıramaz olduk” demiş babası. Hasan sormuş “Peki neden?” Annesi cevap vermiş “Birçok neden sayabiliriz ama teknoloji bunların başında geliyor, iyi günde, kötü günde yapılan ziyaretler yerine tek tuşla mesajlaşıyoruz, böylece görevimizi yerine getirdik sanıyoruz oysa ailenin yeni üyeleri birbirlerini ancak eskiden yapılan aile ziyaretlerinde tanıyabiliyordu” demiş.
O akşam bu sohbet uzamış da uzamış. Yatmadan karar almışlar bu bayramda Hasan ve ailesi bayram mesajlaşmaları yerine aile ziyaretleri yapmaya karar vermişler. Hasan ertesi gün anne ve babası ile konuştuklarını arkadaşına anlatmış. Arkadaşı da “Mesaj alındı, bundan sonra yabancılarla konuşmak yok. Ancak akrabalarla da yabancılaşmak yok” demiş. Gülüşmüşler, burada da hikaye bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.