Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşlı bir aslan varmış. Bir zamanlar ormanın kralı olan aslan yaşlandıkça ormanda söz geçiremez olmuş. Bu durum aslanı çok üzmeye kendini işe yaramaz hissetmeye başlamış. Onun en yakın arkadaşı olan kaplan da durumu fark etmiş ve onun bu üzüntüsünü geçirmek için bir plan yapmış.
Günlerden bir gün yaşlı aslan ormanda üzgün üzgün yatarken kaplan yanına gelmiş “Üzülmeyi bırak arkadaşım, sen zamanın en güçlü aslanıydın. Şimdi yaşlansan da bu ormanda ki bütün hayvanlar senin kıymetini biliyor” demiş. Aslan arkadaşını dinlese de artık ormanda ki hayvanların ona değer vermediğini düşünmeye devam etmiş. Kaplan arkadaşının yanından ayrılmış ve diğer hayvanları toplamaya başlamış. Bütün hayvanlar bir araya gelince kaplan “Arkadaşlar, aslan arkadaşımız çok üzgün. Artık onu kimsenin sevmediğini düşünüyor. Onu daha fazla üzmemek için aklıma bir fikir geldi. Aslan için bir parti hazırlayalım ve ona ormanların en iyi aslanı ödülünü verelim. Ne dersiniz?” diye sormuş. Bütün hayvanlar bunun çok iyi bir fikir olduğunu söylemiş ve hemen hazırlanmaya başlamışlar. Ertesi gün ormanda parti için hazırlıklar başlamış. Her yer balonlarla ve dostluklarını anlatan fotoğraflarla etrafı süslemişler. Her şey hazır olduğunda kaplan gidip arkadaşı aslanı çağırmış. Aslan isteksiz bir şekilde ormanın derinliklerine inmiş ve bütün hayvanlar aynı anda “Aslan, aslan, aslan” diye bağırmaya, alkışlamaya başlamış.
Aslan bütün hazırlığın kendisi için olduğunu görünce çok mutlu olmuş. Hayvanların onu hala sevdiğini, yaşlansa da bir değeri olduğunu anlamış ve çok mutlu olmuş. En yakın arkadaşı olan kaplanın da emeğini ve ona verdiği değeri hiç bir zaman unutmamış. O günden sonra artık eskisi kadar üzülmüyor, yaşlılığın tadını çıkarıyormuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Çocuk Masalları kategorimizi inceleyebilirsiniz.